Van heilige zegeningen door het raam tot erotisch getinte liefdesbrieven: Kürt Rogiers wordt teruggeflitst naar zijn jeugd

Later als ik groot ben… word ik paus. Dat dacht Kürt Rogiers toen hij als 8-jarige snaak school liep in basisschool Heikant in Zele. Meer dan veertig jaar later wandelt hij op dinsdag 13 april samen met Eric Goens terug de speelplaats op in de laatste Later Als Ik Groot Ben. “Ik ben mijn lagere schooltijd fladderend doorgelopen. Maar ik was zo’n vreemd kind, Eric. Als mijn kinderen zo raar zouden doen als ik toen, ik zou enorm panikeren”, aldus Kürt.

Het leven van de jonge Kürt stond voornamelijk in het teken van voordracht, herinneren vader Marcel en zus Katrien zich. “Van Sinterklaas moest hij geen voetbal of fiets hebben, maar boeken met gedichten.” “En geen kinderboek, maar volwassen verzen”, vult Kürt aan. "Die leerde ik van buiten. Juf Linda liet me in het laatste kwartier mijn gedichtje voorlezen. Daar was ik een heel weekend op aan het flippen tot het zover was.” Kürt - aka Maarten Goedleven - schreef ook zelf gedichten. “Dat was mijn pseudoniem. Ik vond Maarten mooi en koos Goedleven om mijn zwartwordende ziel wat in balans te brengen.”

De zondagsmis in Heikant was Kürts wekelijkse hoogtepunt. “Ik was gepassioneerd door alles wat liturgie was. Zele-Heikant was een wei, het spectaculairste dat hier gebeurde was de eucharistieviering. Daar werd gelezen, gezongen en de pastoor ‘verkleedde’ zich in Sinterklaas. Ik vond dat de max.” Vader Marcel: “Hij zat meer in de kerk dan thuis. Op een dag stond hij door de venster van zijn kamer mensen te zegenen met urbi et orbi.” Zus Katrien: “Met hostieblaadjes uit de snoepwinkel en jeneverglaasjes maakte hij zelf hosties.”

Eén ‘trauma’ van toen hij misdienaar was, blijft Kürt bij. “Er was een motorrijder verongelukt en meneer pastoor zei: dit wordt uw eerste begrafenis, gij moet het kruis dragen. Ik had nog nooit een begrafenis meegemaakt en zag voor het eerst een kist met daarachter drie huilende vrouwen. Die droefenis, de zwaarte van dat verdriet: dat was zo heftig. Tegen dat ik aan het altaar kwam, was ik aan het wenen. Waarop de pastoor zei: gij geen kruis meer! Het is 40 jaar geleden dat ik dat kruis nog in mijn handen had.” Op z’n 12de vertrekt Kürt samen met jeugdvriend Pedro op eigen initiatief naar het internaat van de Broeders van Liefde. “Er kwam een broeder in de klas over vertellen, ik zei direct tegen mijn ouders: dat wil ik ook!”

Begin jaren 80 ontdekte Kürt de bühne en het theater. “Ik ben ontwaakt op die bühne. Ook mijn hormonen. Annemieke Leybaert was het mooiste meisje van Zele. Ik heb het aangevraagd en had mijn eerste lief te pakken.” Jeugdliefde Annemie herinnert het zich alsof het gisteren was: “Ik was smoorverliefd op Kürt. We stuurden elkaar soms 2 à 3 brieven per dag. Ondanks dat we alletwee zo vroom waren, waren die toch licht erotisch getint.” Tot mama Rogiers de brieven van haar 13-jarige zoon ontdekte. “Ze heeft ze in de haard gegooid”, weet Kürt. “Ons moeder heeft de brieven van Annemieke Leybaert verbrand.” 

Bekijk de preview hier:

Niet voor publicatie:
​De foto’s uit het persbericht kan je downloaden via communicatie.vtm.be
​Uitgebreid fotomateriaal vind je op foto.dpgmedia.be

Bovenstaande video is over te nemen via deze embedcode:
​<div style='padding-top: 56.25%; position: relative; height: 0; width: 100%;'><iframe allowfullscreen='' class='mc-embed' height='100%' mozallowfullscreen='' src='https://mychannels.video/embed/215724?automute=false&autoplay=true&pip=false&single_play=true&sticky=false' style='border: 0; position: absolute; left:0; top: 0; overflow:hidden;' webkitallowfullscreen='' width='100%'></iframe></div>