"Oh My God": Laura Tesoro zet een eerste spuitje

Morgen, woensdag 16 september om 20.35, volgt de kijker in de derde aflevering van Een Echte Job hoe Laura Tesoro, Niels Albert, Bart Kaëll, Sean Dhondt en Julie Van den Steen zich steeds verder ontplooien tot verpleegkundigen. Niels ontdekt dat wonden verzorgen zijn ding wel is, Bart is getuige van een eerste COVID-test, Julie mag zelfstandig parameters opnemen, Sean geeft een eerste flesje aan baby Lilou en bij Laura is het tijd om zelf haar eerste spuitje te zetten...

Op de afdeling geriatrie krijgt Laura steeds meer zelfvertrouwen in haar nieuwe rol als verpleegkundige: “Mama en Papa, als jullie oud worden, ik ben er klaar voor hé”, lacht ze. Laura mag de verzorging van patiënt Elvire van begin tot einde op zich nemen en dat betekent ook dat ze voor het eerst zelf een spuitje mag zetten. “Oh my God, ik moet een spuit zetten. Elvire is een super toffe madam en dat heeft mij ook wel gerustgesteld. Daardoor durfde ik het wel maar het was heel spannend om dat plots op een levende persoon te doen in plaats van op een kussen.” Laura doorstaat haar opdracht met glans, al is ze wel één ding vergeten: luidop tellen tot ze het spuitje zet. Laura bouwt op de afdeling ook een bijzondere band op met Margareta, een vrouw van 108.

Wie nog een patiënt van A tot Z voor zijn rekening mag nemen is Bart op de afdeling Urologie, Gynaecologie en Plastische Heelkunde. Bart weet patiënt Marie-Louise meteen te charmeren en haalt zijn zangtalenten boven om haar te entertainen met het gelijknamige liedje. Maar Bart heeft het ook moeilijk om zijn emoties af te blokken bij patiënt Remi: “Ik had echt te doen met Remi. En ik denk dat echte verplegers dat kunnen afblokken en kunnen zeggen ‘oké hier wordt het emotioneel, hier stopt het’, maar bij mij stopt het niet. Ik ga daar in mee”, vertelt Bart. 

Niels start, na zijn 'gebruikelijk academisch kwartiertje’, aan zijn dag op de afdeling Traumatologie en Orthopedie. Hij voelt zich duidelijk in zijn nopjes wanneer hij langsgaat bij Adrienne, die net aan haar knie geopereerd is en hij ontdekt dat wonden verzorgen ‘zijne stiel wel zou zijn’. Maar Niels wordt ook geconfronteerd met de harde en bittere realiteit waar hij even helemaal stil van wordt: “Het ziet er niet goed uit. Als we deze levensbedreigende ontsteking in haar bekken niet onder controle krijgen met antibiotica, dan wordt het een palliatief beleid”, vertelt begeleidster Lynn. ​ 

Op de materniteit krijgt Julie ondertussen meer verantwoordelijkheid en mag ze parameters opnemen van een kersverse moeder. Ze gaat ook, samen met twee ouders, op bezoek bij een baby van 27 weken op de afdeling neonatologie. Julie haar hart breekt wanneer ze de baby in de couveuse ziet liggen: “Ik vind dat verschrikkelijk om te zien. Zo super kleine baby’s met buizen en draden overal. Dat is echt heel erg, maar die ouders hebben echt zoveel aan zo’n bezoek. Ze kunnen via een gang in de couveuse hun kindje aanraken en ze hebben daar heel veel aan. Dat is warm om te zien.”

In het revalidatiecentrum Pulderbos maakt Sean kennis met Lilou, een baby met een aangeboren afwijking aan de bekken. Lilou die altijd sondevoeding kreeg, mag voor het eerst zelfstandig van het flesje drinken en die bijzondere taak mag Sean voor zijn rekening nemen: “Dit ontroert me wel even, zeker omdat het zo’n gelukzalig momentje moet zijn tussen al die sondes door. Het feit dat ze voor het eerst een een flesje drinkt, dan zit je er bijna even trots bij alsof je zelf de vader bent.” Als het Lilou lukt om van het flesje te drinken, dan mag ze tijdens het weekend naar huis. Dat maakt de taak van Sean extra zwaar.

Niet voor publicatie:
​De foto's uit de mail kan je downloaden via https://communicatie.vtm.be/
​Uitgebreid fotomateriaal vind je op foto.dpgmedia.be