Andy Peelman herbeleeft zijn jeugd, met een lach en een traan

Op dinsdag 23 maart keert eeuwige speelvogel Andy Peelman terug naar gemeenteschool De Puzzel in Lebbeke. De school waar van studeren weinig in huis kwam, maar waar hij grootste onderscheiding haalde in Lichamelijke Opvoeding. “Behalve turnen was er geen enkel vak dat mij kon boeien”, aldus Andy. Turnjuf Regine herinnert het zich levendig: “De manier waarop hij zich inzette was heel mooi. Hij staat in mijn top 5 van favoriete leerlingen”. Haar collega’s waren dan weer minder veilig voor de kleine deugniet van toen. Andy vertelt over de juf die ooit in brand stond. “We hadden naast haar bureau een grote kaars doen branden. Juf Van de Moortel zette zich aan het bureau en haar kleed begon plots te smeulen. We hebben moeten ingrijpen, want anders… Zo’n apenkuren haalden wij uit.”

Van leren kwam op school dan ook niet veel in huis. “Als het maar amuseren was bij Andy, in plaats van leren. Ik moest altijd naar het oudercontact, maar het was nooit goed”, weet mama Lisette. Andy: “Ik heb geen negatief gevoel bij mijn schooltijd. Integendeel, ik had altijd plezier.” Zo ook met boezemvriend van toen tot nu Kevin, die terugblikt op hun jeugd.

De onbetwiste hoofdrol in Andy’s jeugd was weggelegd voor mama Lisette, nog steeds zijn rots in de branding. En dat maakt hem emotioneel. “Je hebt maar één moeder en we komen van ver. Het was niet altijd evident.” Het gezin had het financieel niet breed. “Ik had geen boekentas van Kipling en mijn Buffalo’s waren fake. Als kind was ik me daar zeker van bewust. Maar ik had nooit het gevoel dat ik niet mee kon. Want ik hád het wel, weliswaar met witte producten. Dat heeft er zeker toe geleid dat mijn moeder en ik één en ondeelbaar zijn.” Dat bewijst ook een misdaad uit Andy’s jeugdjaren die eindelijk wordt opgehelderd. “Ik had een batterij nodig om een radio in te bouwen in mijn brommer. Maar dat kostte ook weer geld. Ik passeerde langs straatwerken met gele knipperlichten en daarin zitten… batterijen”, vertelt Andy. “Hij kon dat toch niet pikken en daarmee te voet naar huis komen? Dus ja, ik heb toen gezegd: ‘Kom, ik zal er met u naartoe rijden’”, lacht partner in crime Lisette.

Het schooltheater ruilde Andy in voor De Buurtpolitie, de school voor een ingangsexamen om politieagent te worden. Zonder succes. “Ze vroegen of hij zijn mama zou beboeten mocht die fout geparkeerd staan”, vertelt Lisette. “Hij was toen nog te eerlijk.” Van een korte carrière als - jawel - leraar ging het toch weer richting politieschool, deze keer mét succes. “Mijn stok achter de deur”, aldus Andy. “Ik had een leven vóór tv en zal een leven hebben ná tv.”

Niet voor publicatie:
​De foto’s uit het persbericht kan je downloaden via communicatie.vtm.be.
​Uitgebreid fotomateriaal vind je op foto.dpgmedia.be.